Hoe reageer je op de Sinterklaas-stress van je kind?

24 nov.

door Adinda Cocquyt — 01/12/2022

Midden november. Sintperiode.

Lijken jouw kinderen dezer dagen extra energiek of opgedraaid?
Of net heel moe en uitgeput?
Hebben ze meer driftbuien of andere emotionele uitingen?
Slapen ze minder goed of klagen ze over buikpijn?
Vertonen ze meer uitdagend gedrag?

Dat kan te maken hebben met de nakende komst van de heer zijne goedheiligheid op 06/12.
De poeha rond het Sinterklaasgebeuren veroorzaakt onmiskenbaar veel meer prikkels en spanning, want er is veel meer drukte, veel meer onzekerheid, veel meer onvoorspelbaarheid.

Dat is zeker het geval voor de kinderen met een anderswerkend brein: de kinderen met labels, de kinderen die sterk voelen, de kinderen die elke dag hun stinkendste best doen en zichzelf aanpassen om zo ‘normaal’ mogelijk te doen.

Hun verlangen is groot; ze weten niet goed wat te verwachten; Sinterklaas en de pieten die overal opduiken; het uitkijken naar cadeautjes, een eventuele ontmoeting waarbij ze misschien iets moeten doen wat ze niet fijn vinden, bv. op de foto of op de schoot met Sint; ze vragen zich misschien af of ze wel flink genoeg geweest zijn, of er echt iemand op het dak loopt of door de schouw naar binnen komt, of iedereen zomaar hun huis kan binnen geraken …

De grootsheid van het gebeuren overvalt hen en ze weten niet hoe ze daarmee moeten omgaan.

Te veel

In deze hectische Sinterklaasperiode worden kinderen maar al te vaak overspoeld door allerlei emoties waaraan ze nog geen betekenis kunnen geven.
Dat is overweldigend en veroorzaakt veel spanning op korte tijd om te verwerken.

Kinderen moeten dat teveel aan stress en spanning kunnen ontladen, want het wordt al snel te veel voor hun zenuwstelsel in volle ontwikkeling.

1. Jonge kinderen hebben vaak nog geen taal om duidelijk te maken wat hen dwars zit.

Ze zullen dus niet op een rustige manier met de juiste woorden komen zeggen aan jou dat ze het allemaal wat spannend vinden en extreem moe zijn van al die opgedane prikkels.
Het ontladen van stress en spanning toont zich bij jonge kinderen doorgaans in gedrag: hangeriger of huileriger zijn, prikkelbaarder zijn, meer of sneller driftbuien hebben, slecht slapen, buikpijn of hoofdpijn hebben, nood aan tut of doek, (opnieuw) bedplassen, ambetant gedrag vertonen …

2. Jonge kinderen kunnen vaak het onderscheid niet maken tussen realiteit en fantasie.

De vele verhalen die ze horen kunnen bij sommige kinderen blijven hangen en hen echt bang maken.
Ze maken zich zorgen over zaken waar wij als volwassenen niet altijd bij stilstaan.
Het is belangrijk om die zorgen en angsten serieus te nemen en niet te minimaliseren of weg te duwen.
Ga er evenwel niet met een vergrootglas op zitten.
De kans bestaat immers dat ze over zichzelf beginnen denken dat ze een dom kind of een bangerik zijn.

Aan ons om oog te hebben voor wat leeft bij onze kinderen en beschikbaar te zijn voor wanneer grote emoties de kop opsteken.
Want de verborgen spanning die veel kinderen ervaren is soms veel stresserender dan dat we misschien (willen) denken.

Wat kan je doen?

Merk het op.
De verandering in gedrag.
Hun mogelijke vragen en angsten.
De extra aandacht connectie en veiligheid die ze van jou vragen.
Wees mild.
Heb begrip als ze huileriger zijn, meer jammeren en zagen, agressiever worden of sneller 'spel maken' van iets.
Ze kunnen er niet aan doen.
Via hun — vaak ongewenst— gedrag communiceren ze met jou over
- heftige gevoelens die ze nog niet alleen kunnen verwerken: angst, verwarring, verlangen, enthousiasme, teleurstelling …
- behoeften die niet vervuld zijn: rust en slaap, voeding, warmte, veiligheid, duidelijkheid, eerlijkheid, transparantie ...
- vaardigheden die ze nog niet of niet voldoende geoefend hebben: gebruiken van woorden, hulp vragen, omgaan met teleurstelling …
- de onverenigbaarheid tussen jouw verwachtingen en hun mogelijkheden
Ze hebben jou nodig om te kunnen reguleren.
Geef hen dan ook de veilige ruimte om die emoties te kunnen beleven en te ervaren dat die hoge golven ook weer terugtrekken. En als het even kan: geef jezelf ook die ruimte!
Stel gerust.
- Niet op sussende “Shhsshhs, het is niets.”-wijze, maar door actief te luisteren en nieuwsgierigheidsvragen te stellen.
  Actief luisteren = herhalen wat ze zeggen via parafrase en verifiëren of je hen juist begrepen hebt.
  Nieuwsgierigheidsvragen:
  Wat heb jij al gehoord over Sinterklaas?
  Wat denk jij ervan?
  Wat vind je spannend?
  Wat maakt jou blij?
  Wat maakt jou een beetje bang?
- Klop zelf de boel niet op. Er gaat al genoeg aandacht naar heel het sintgebeuren in winkels, op school, in de crèche, in de opvang, bij familieleden.
- Laat ze niet oeverloos naar sintfilmpjes kijken. Als de filmpjes een antwoord kunnen bieden op de vele vragen die ze misschien hebben, kan het wel interessant zijn.
- Beperk het aantal sint-evenementen en benadruk eerder de waarde van spullen delen of dankbaarheid tonen of in jezelf en anderen geloven etc. i.p.v. de focus enkel te leggen op het krijgen van cadeautjes.
Gebruik het Sinterklaasgebeuren op een waardeversterkende manier.
Maak van dit feest gebruik om het met je kinderen te hebben over spullen hebben, kopen, geven, ruilen, delen.
Of over de waarde van iets doen voor iemand zonder er iets voor terug te verwachten.
Of over dankbaar zijn.
Of over verlangen en verwondering.
Gebruik Sinterklaas dus niet als dreigement.
Ga niet zwaaien met schaamte- en schuldinducerende uitspraken als:
“Zie maar dat je braaf bent, hé, want de sint ziet jou, hoor.” of
“Je weet dat de Sint niet op bezoek komt bij kinderen die niet flink zijn.” of
“Ik zou toch maar oppassen wat ik zeg, want voor je het weet krijg je geen cadeautjes dit jaar.” of
"Je hebt toch al een mooie tekening gemaakt, hé, voor de Sint?"
Omgekeerd geldt hetzelfde: gebruik Sinterklaas niet als manier om je kind te belonen voor ‘goed gedrag’.
“Jij gaat zeker iets moois krijgen dit jaar met zo’n goed rapport / flink gedrag / gehoorzaamheid.”

Kinderen wíllen het goed(e) doen, als ze daartoe de kans en het vertrouwen krijgen.
Dat is iets wat we van nature als mens nastreven.
Alleen slagen kinderen daar niet altijd in omdat ze vaardigheden missen, overweldigd zijn door grote emoties, bepaalde behoeften niet ingevuld zijn of omdat de verwachtingen die van hen gevraagd worden niet in lijn liggen met hun mogelijkheden. We moeten hen daarbij hélpen, niet ontmoedigen.
Respecteer je kind zijn/haar grenzen.
Dwing je kind niet om op de foto te staan of op de schoot van de sint te gaan zitten, hoe graag jij dit ook wil.
Kleine kindjes tonen via hun lichaamstaal heel duidelijk of ze iets willen of niet.
Aan oudere kinderen kan je het uiteraard vragen, maar als ze niet willen, laat ze.
Geef hen op die manier de krachtige boodschap dat jij hun "Neen." aanvaardt en respecteert.
Blijf zelf rustig bij een spervuur aan Sint-vragen
Wanneer je kind je plots overvalt met een hoop vragen over Sinterklaas, probeer om rustig te blijven.
Antwoord met “Hmm, dat weet ik niet.”
Stel een wedervraag: "Wat denk jij daarvan?“ of “Wat heb je daarover al gehoord?"
Op ketnet.be kan je onder de rubriek ‘Sintervraagje’ alvast inspiratie opdoen voor het vinden van antwoorden.
Geef je kind manieren om spanning te ontladen.
- fysieke spelletjes: kussengevecht, samen zo luid, zo gek, zo lang lachen als je kan; machtsomkeerspel (spel waarbij jij je als ouder compleet hulpeloos gedraagt terwijl je kind de leiding neemt > kan vaak leiden tot veel plezier en pure ontlading), trampoline springen …
- mindfulness: buikademhaling, 54321-oefening, kinderyoga
- tekening of knutselwerk maken
- in bad gaan
- sensorisch spel
- laten bekomen op/in hun rustplekje als ze dat zelf willen
- taal geven door zelf te vertellen over wat jij doet wanneer je bang / bezorgd / verward / overprikkeld … bent
Geniet samen!
Zoek uit wat voor jou en je gezin werkt, welke tradities je wil behouden en geniet van de dingen die voor jullie van het Sinterklaasgebeuren toch een feest maken.