Na de eerste schooldag
door Adinda Cocquyt — 01/09/2022
En, hoe was ‘t?
Dat is de vraag waarmee ik mijn kleine kleuters vaak bestookte na hun schooldag.
Of een variantje op het thema: “Was ‘t leuk?” of "Was de juf lief?"
Allemaal pogingen om tot een gesprekje te komen.
Of toch alleszins bevestigd worden over het feit of het oké was geweest op school, of ze zich veilig gevoeld hadden bij de juf en opvangbegeleiders, of ze leuk gespeeld hadden etc.
En dat deed ik vaak al op het moment dat ze met hun loopfietske de school uitreden ...
Verder dan een "Goed" of "Ja." kwam het niet.
Ik had al snel door dat die vraag niet echt de manier was om een gesprek aan te knopen .
Ik gaf hen niet echt de ruimte om even te bekomen, want in al mijn enthousiasme en nieuwsgierigheid vergat ik te bedenken dat mijn kind misschien gewoon wel doodmoe was.
Hoe verwelkom je op 1 september je kinderen na school zonder hen te overweldigen?
Begroet je kinderen hartelijk.
Toon dat je content bent om hen terug te zien.
Laat dat het allereerste zijn wat je zoon/dochter te horen krijgt van jou.
Zo laat je hen voelen dat ze welkom zijn.
(En laat de commentaar over de vergeten brooddoos, het gat in de trui, de vuile schoenen etc. even achterwege - ‘k weet het, het is moeilijk.)
Stel niet te veel vragen
Een eerste schooldag is heel vermoeiend na zoveel weken vakantie.
Zorg dat ze niet overvallen worden door een spervuur aan vragen over hoe ze hun dag beleefden.
Na zo’n drukke dag met veel indrukken heeft je kind daar allicht niet veel zin in.
Toon dus belangstelling, maar wees niet té nieuwsgierig.
Zorg dat je emotioneel beschikbaar bent.
Laat bij thuiskomst na een schooldag je kinderen eerst even tot rust komen, laat ze landen.
Als iedereen er klaar voor is kunnen jullie samen op een knusse plek in huis wat ontspannen en op een rustige manier jullie dag overlopen.
Dat hoeft niet per se direct na school, dat kan ook perfect tijdens het eten bijvoorbeeld.
Als je kinderen natuurlijk zelf vol enthousiasme beginnen vertellen, laat ze dan zeker hun gang gaan!
Vermijd de typische vraag “En, hoe was ‘t?” of “Was ‘t leuk?”
Probeer in plaats daarvan meer gerichte, specifieke vragen te stellen.
Dat bevordert de zin om te delen en nodigt uit tot een echt gesprek.
Bijvoorbeeld:
Wat vond je het leukste aan vandaag?
Wat vond je het stomste aan vandaag?
Heeft iemand jou geholpen met iets? Waarmee?
Heb jij iemand geholpen? Wat deed je?
Heb je een lied gezongen vandaag? Welk?
…
Spreek over gevoelens
Doe dat alleen als jij en je kind(eren) hier al wat in geoefend zijn.
Anders zou het kunnen dat je kind wat cringe-achtige reacties vertoont.
Heb je je verdrietig / bang / nieuwsgierig / blij / alleen / gespannen … gevoeld vandaag?
Wil je daarover vertellen?
Bij jongere kinderen kan het werken met kleuren de communicatie makkelijker maken.
Wanneer voelde je je vandaag ...
Blij, dapper, enthousiast, verrast? (geel)
Moe, verdrietig, eenzaam, teleurgesteld, in verlegenheid gebracht? (blauw)
Boos, gefrustreerd, teleurgesteld, verward, bang? (rood)
Kalm, dankbaar, ontspannen, zorgzaam? (groen)
Deel jouw dag ook met hen.
Antwoord zelf op de vragen die jij stelde.
Forceer niets.
Soms wil je kind gewoon ‘zijn’ en heeft het geen behoefte om nu van alles te delen met jou.
Geef je kind en jezelf wat tijd.
Het kan 3 tot 6 weken of langer duren voordat een kind (en jij) zich aan het ritme van een nieuw schooljaar heeft aangepast.
Het is niet abnormaal dat je kind in die periode dus vaker driftbuien of woedeuitbarstingen heeft, regressie in de ontwikkeling vertoont (weer bedplassen, tut nodig hebben, jouw hulp nodig hebben voor iets wat ze zelf al lang kunnen enz.), zich down of moe voelt of zich emotioneel afsluit.
Dat komt omdat hun lichaam en geest zich aan de veranderingen aanpassen.
Toch zullen ze deze overgang makkelijker doorkomen en doorheen het proces veerkracht en doorzettingsvermogen ontwikkelen wanneer ze hierin op een begripvolle en verbindende manier en met onverdeelde aandacht door jou begeleid worden.
Zorg dat jij ook wat tijd kan spenderen met iemand die onverdeelde aandacht voor jou heeft.
Dat doet zo’n deugd!
En wat als ze het vreselijk (saai) vonden?
Wanneer je kind thuiskomt van school en hij/zij vond het echt niet leuk, laat die gevoelens er dan zijn.
Wuif ze niet weg, zeg niet meteen: “‘t Wordt gauw wel beter.”, ook al is dat in de meeste gevallen wel zo.
Probeer niets te fiksen, zoek niet meteen naar een oplossing, ga niet relativeren of minimaliseren.
Probeer gehoor te geven aan wat je kind zegt en stel vragen die je helpen om inzicht te krijgen in je kind zijn/haar belevingswereld, niet met de intentie om hem/haar direct beter te laten voelen.
”Hmm, dat lijkt mij inderdaad heel lastig.”
”Poeh, dat is niet makkelijk om zo je schooljaar te starten, hé.”
”Wat heb je gedaan toen je merkte dat …?”
”Welke gevoelens heb je allemaal gevoeld vandaag?”
Laat gerust ook wat stilte, maar wees emotioneel beschikbaar en aanwezig.
Wanneer je kind zich gehoord en gezien voelt door jou, voelt het zich gesterkt en kan het moed verzamelen om toch door te zetten. En het zal zich automatisch beter voelen.
Trouwens, altijd interessant om eens na te gaan bij jezelf wat jouw reflex is wanneer je kinderen overspoeld worden door lastige gevoelens.
Raak je in paniek? Word je kwaad? Raak je gefrustreerd? Voel je je zelf triest worden?
Enfin, zo eens wat vertragen en stilstaan bij je eigen gevoelens, het is eens iets anders. 😅
💌 Mijn nieuwsbrief ontvangen? Klik hier!
🤗 Zeer welgekomen in mijn besloten FB-groep Ouderschouders.
👉🏻Volg mijn FB-pagina De volgende 1000 dagen.